Campanella'nın "Güneş Ülkesi" tıpkı Ursula K. LeGuin'in "Mülksüzler" romanı gibi özel mülkiyetin olmadığı, hatta aile kavramının da bulunmadığı devlete itaaat ve hizmetin ön planda olduğu sözde sosyalist bir düzeni anlatıyor. Her ne kadar daha önce yazılmış olsa da Yeni Atlantis'ten sonra okuduğum için belki daha çok bilim kurgu gibi gelen bu roman ütopyanın yanısıra distopik öğeler de içeriyor. Ütopyada eğitimin öne çıktığını, ancak bunun da askeri bir disiplin içinde verildiğini görüyoruz. Yeni Atlantis'teki bilimin yerini felsefenin almış olduğunu farkediyoruz. Hristiyanlık olarak tanımlanmasa da dini öğeler de daha baskın. Özetle, romanda din eğitimi alan yazarın 16-17.yy İtalya'sında yaşadığı sürgün ve hapishane yaşantılarının izlerini bulmak mümkün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder