Jean Louis Fournier'in ilk okuduğum kitabı, tavsiyeler üzerine okudum ve çok beğendim. Masalsı-fantastik otobiyografik bir öykü anlatmış yazar. İnsanın kendisini ve tüm yaşamını otopsi masasına yatırması, herşeyden önce ölümle bu kadar soğukkanlılıkla ve alaycı bir tavırla yüzleşmesi çok kolay olmasa gerek. Okuyucu da bu sayede kendi ölümlülüğü ve yaşam muhasebesi ile baş başa kalıyor. Yaşam nedir, nasıl geçer diye sorguladığımızda, başkalarıyla kurduğumuz ilişkidir-ilişkilerdir diyebiliriz. İnsanların gözünde biz, kendi zihnimizdeki biz ile bütünleşir ve yaşayıp gideriz. Hayal kırıklığı da burada başlar. Öldükten sonra dışarı çıkıp kendimize uzaktan ya da Fournier gibi içeride kalarak dışarıdan bakabilir miyiz bilemiyorum, ama belki yaşarken bunu başarabiliriz ve birçok şeyi değiştirebiliriz diye düşünüyorum. Daha vakit varken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder